Algemene Relativiteitstheorie van de Psyche Leer van de Psychologie: Leer van volwassenheid als de uitweg uit de primaire psychose

Dus, wat kunnen we zeggen over de psyche? Wetenschappelijk gezien, alleen dit wat kan worden waargenomen. Zoals het voorbeeld van Copernicus laat zien, is observatie zelf natuurlijk geen garantie dat wat we zien ook is wat we zien. Maar in het geval van de psyche is het precies het omgekeerde van het geval van Copernicus. Omdat de waarneming van tot nu toe niets ziet!

Totdat kosmische reizen een wetenschappelijke procedure gebaseerd op de waarneming, die de conditio sine qua non is van de ware wetenschap, de berekeningen van Copernicus niet kon aanvaarden. Ook al leken ze wiskundig gezien correct en aannemelijk. Met andere woorden, Copernicus, 400 jaar vóór de waarneming vanuit het oogpunt van de kosmische ruimte, gaf wiskundige argumenten dat de waarneming vanuit het oogpunt van het aardoppervlak verkeerd was.

Mijn rol in de geschiedenis van de psyche-verkenning is het omgekeerde van de rol die Copernicus speelde in de kosmos-verkenning.

Copernicus bewees namelijk met wiskundige argumenten dat de beschrijving van de waarneming van de zonbeweging aan de hemel slechts een vermomming van de waarheid was. En de fout van die verkeerde waarneming bestond in een verkeerd standpunt van de waarneming van de zonbeweging.

Ik, op mijn beurt, probeer met mijn logica, biologie, fysica, scheikunde en evolutionaire argumenten te bewijzen dat de beschrijving van de psyche die van kracht is op basis van geen waarneming, ook slechts een vermomming van de waarheid is. Een gedaante die hetzelfde is uitgevonden als vóór Copernicus.

Een ding springt echter in het oog. Mensen 2000, 1000 en 400 jaar geleden leken betere denkers te zijn dan mensen vandaag! Waarom?
Deze oude mensen, zelfs als ze het bij het verkeerde eind hebben in hun beschrijving van de zonbeweging, zijn verontschuldigd door het argument van de waarneming in hun voordeel.

Mensen van de twintigste eeuw geloven op hun beurt in een beschrijving van de psyche op basis van het argument van geen waarneming …

Mijn rol in dit keerpunt van de psyche-verkenning is om het tijdperk van beschrijvingen van de psyche te stoppen op basis van geen waarneming. Om deze waarneming mogelijk te maken, moest ik zoeken naar een mogelijkheid om de psyche te observeren. En deze mogelijkheid kan worden gevonden, maar niet daar waar miljoenen en miljoenen mensen het vóór mij niet hebben gevonden.